Karmische verbinding van universele bevrijding en ontstaan van Bodhicitta

Karmische Band met Universele Bevrijding en het Ontwaken van Bodhicitta

--- Mingda's Ervaring tijdens de Bevrijdingsritueel van Water en Land op Berg Jiuhua

 

(“Mingda” is de eretitel voor Leo Chen, CEO van TVCMALL)

 

Begin oktober had ik de eer deel te mogen nemen aan het Bevrijdingsritueel van Water en Land. Ik wil mijn dank uitspreken aan de leraren die mij deze kans gaven, en aan de organisatoren en weldoeners die dit mogelijk maakten. Voordat ik hieraan deelnam, wist ik niets over wat het Bevrijdingsritueel van Water en Land inhield. Toch leek er een sterke innerlijke roep in mij te zijn die me aanspoorde om hieraan deel te nemen. Ik volgde die roep, zocht actief een plek en meldde me aan voor de bijeenkomst.

 

Dit ritueel duurde een volledige week. Als ik mijn ervaring in een paar woorden zou moeten samenvatten, dan zou dat zijn: "Het Ontwaken van Bodhicitta". Hoewel ik misschien niet volledig begrijp wat "Bodhicitta" precies inhoudt, kan ik mijn ervaring niet beter omschrijven. Voor een gedetailleerdere uitleg:

 

1. Binnenkomen in de Poort van Berouw: Verhoogd Bewustzijn en Kracht van Berouw

   Op de eerste twee dagen van het ritueel, reciteerden alle deelnemers onder leiding van eerbiedwaardige monniken gezamenlijk de "Liang Huang Berouw Liturgie". Naarmate we dieper in de tekst doordrongen, raakte ik diep geroerd door de nauwkeurige overeenkomsten tussen de tekst en de werking van karma (ik was onder de indruk van de diepgang en precisie van menselijke wijsheid). Tegelijkertijd groeide er een gevoel van ontzag en angst voor de gevolgen van onze daden in mij, en ontstond een oprechte vastberadenheid om negatieve daden uit het verleden niet te herhalen. Naarmate het ritueel voortduurde, werd ik steeds beter in het snel herkennen van mijn gedachten en het omzetten van negatieve gedachten, waardoor ze minder invloed hadden op mijn geest. Ik merkte zelfs dat mijn reactietijd aanzienlijk korter werd. Meerdere keren stonden negatieve woorden op het punt mijn mond te verlaten, maar werden net op tijd door mijn bewustzijn opgepakt (ik was verbaasd over de snelle detectie). Tijdens een gesprek met Eerbiedwaardige Liao Fan noemde hij de drie niveaus van berouw: berouw van daden, berouw van principes en berouw van de geest. Mijn begrip is dat berouw van daden gaat over acties en hun gevolgen, berouw van principes over het begrijpen en corrigeren van onderliggende principes, en berouw van de geest over een diepgaande transformatie van waarden en het cultiveren van mededogen en Bodhicitta. Deze inzichten voelden als het vinden van een schat, omdat ze lieten zien hoe oppervlakkig mijn vroegere begrip van berouw was geweest, dat vooral theoretisch kennis was.

 

2. Verhoogde Gulle Gaven

   Gedurende het ritueel werden we beïnvloed door de omgeving en kozen we actief om gulle gaven te doen. Sommige gaven waren vooraf overwogen, andere spontaan, en weer andere onverwacht. Tijdens dit proces kregen we direct te maken met de vergankelijkheid van alle dingen en zagen we hoe onze gedachten, emoties en gedrag fluctueerden wanneer we onvoorbereid waren of geconfronteerd werden met vergankelijkheid. Deze ervaring hielp me de diepere wortels te ontdekken van mijn hechting aan "niet-geven", die voortkwamen uit vroegere ervaringen van gebrek en een denkwijze gebaseerd op materiële ruil, evenals het besef van de beperkingen daarvan voor mijn ware zelf. Vervolgens veranderde mijn perceptie van ruil: ik besefte dat ruil niet beperkt zou moeten zijn tot materiële bezittingen, maar zowel materiële als spirituele aspecten zou moeten omvatten. Ik overwoog zelfs dat het concept van ruil zelf een beperking kan zijn voor onze vrijheid. Als gevolg van deze veranderingen in perceptie veranderde mijn gulheid, en ik werd minder bezwaard door het geven. Zelfs wanneer zorgen opkwamen, kon ik snel herstellen.

 

3. Transformatie van Mededogen, Eerbied en Vreugde

   Tijdens het ritueel verrichtten we dagelijks rituelen van diepe eerbied en ontzag, zowel in woord als daad. Het Bevrijdingsritueel van Water en Land is ook bekend als de "Grote Offerceremonie" en is bedoeld om alle levende wezens over meerdere levens heen te bevrijden. Deze ervaring verdiepte mijn begrip van het verschil tussen mijn mededogen en dat van Boeddha's en Boeddhasattva's. Tijdens het ritueel leefden we samen met bijna honderd monniken en ervoeren we direct de uitdagingen van hun kloosterleven. Ik bewonderde hun toewijding, mededogen en vreugdevolle gulheid, die voor mij een bron van inspiratie waren. Toen we dagelijks bijna een uur lang buigingen maakten in de Moonbody Hal, terwijl we verdiensten opdroegen aan overleden geliefden en voorouderlijke geesten, besefte ik plotseling dat ik deze opdracht ook kon uitbreiden naar andere levende wezens in nood. Na de tweede ronde van buigingen voelde ik een ongekende vreugde en lichtheid van binnen. Zelfs wanneer negatieve emoties en energieën opkwamen, herkende ik ze snel, maakte de nodige aanpassingen, en nam mijn vermogen tot vreugde toe. Ik begon concepten zoals "meeleven met andermans verdiensten" te begrijpen, die eerder abstract waren.

 

4. De Geest van Grote Geloften Omarmen

   Tijdens gesprekken met mededeelnemers deelde een van hen de grote gelofte die hij tijdens het ritueel had gemaakt. Dit gaf mij een inzicht: is de kerngeest van Boeddhasattva Ksitigarbha niet juist samengevat in "grote geloften"? Moet ik deze kans niet ook aangrijpen om een grote gelofte te doen? Zoals het gezegde luidt: "De geest brengt duizenden dharma's voort." Ik werd snel geïnspireerd om een grote gelofte te doen: "Een eeuw van TVCMALL." De dag na het doen van de gelofte voelde ik een plotselinge stroom van inspiratie, die me leidde naar de principes en richting om deze grote gelofte te vervullen. Ik voelde diep de transformatieve kracht van grote geloften, die leken doordrenkt met de energie en wijsheid van de Boeddhasattva's.

 

5. Een Dieper Inzicht in Boeddhistische Buigingen

   Gedurende het weeklange ritueel maakte ik meer buigingen dan in de afgelopen twintig tot dertig jaar (ik had daarvoor zelden gebogen). Door herhaalde buigingen kreeg ik een openbaring: de echte praktijk van het buigen voor Boeddha is het cultiveren van eerbied, mededogen, gulheid, vreugde, gemoedsrust en meer— en niet simpelweg bijgeloof. Deze inzicht bevrijdde me van bepaalde terughoudendheid over buigingen en stelde me in staat me te richten op innerlijke transformatie. Na het ritueel wijdde ik zelfs een volledige dag aan het bezoeken van ongeveer tien tempels op Berg Jiuhua, waar ik vele Boeddhabeelden tegenkwam. Door al die Boeddhabeelden te zien, besefte ik dat ze van nature gevoelens van vreugde, eerbied, mededogen en verlangen naar het schoon opriepen. Ik begon ook de culturele en artistieke erfenis te waarderen die door talloze generaties is doorgegeven. Ik kreeg een nieuw inzicht toen ik de inscripties en borden in de tempels las, zoals: "Vlijtig in het cultiveren van de Weg", "Het kennen van lijden en bevrijding uit de cyclus van geboorte en dood", "Geloften van grote diepte", "Verblijven in groot mededogen", "Eindeloze vervulling van geloften", "Volmaakte verlichting" en "Onbegrensde vreugde".

 

6. Het Leven Is Uitdagend, maar Door Volharding Komt Er Zoetheid

   Het meest uitdagende deel van het ritueel voor mij was op de tweede dag, toen we om 2 uur 's nachts moesten opstaan. Jarenlang was ik gewend om om vier of vijf uur op te staan, maar nooit om 2 uur 's nachts. Op die dag hield ik vol tot vijf of zes uur 's ochtends, met hevige rugpijn en ondraaglijke pijn. Ook de laatste dag was zwaar, en ik verlangde er sterk naar dat het ritueel snel zou eindigen. Tijdens het proces maakte mijn gewoon snelle levensritme in Shenzhen het moeilijk om bepaalde fases van het ritueel te doorstaan, waar de monniken langzamer reciteerden. Gelukkig hield ik vol. Juist door deze uitdagingen onderging ik een significante persoonlijke transformatie, die moeilijk volledig in woorden te vatten is. Deze transformatie was precies wat ik nodig had en naar verlangde, en kan niet met geld worden gekocht. Later zocht ik raad bij Eerbiedwaardige Liao Fan over het concept van "ongeboren volharding". Hij inspireerde me door uit te leggen dat gewone volharding lichamelijk ongemak omvat, terwijl Dharmavolharding vrij is van lichamelijk ongemak, en "ongeboren Dharmavolharding" betekent onverstoorbaar zijn, zelfs in het aangezicht van de principes van geboorte en dood. Hoewel ik dit nog niet volledig begrijp, liet het een diep gevoel van verlichting achter, zoals monniken vaak zeggen: Het ontwaken van Bodhicitta is moeilijk, en het behouden ervan is nog moeilijker.

 

Tot slot wil ik mijn dank uitspreken aan alle leraren, vrienden, mededeelnemers en het ondersteuningsteam die deze buitengewone kans mogelijk maakten en bijdroegen aan het succes. In het boeddhisme wordt gezegd dat drie dingen moeilijk te verkrijgen zijn: een kostbaar mensenleven, echte leerstellingen en gunstige omstandigheden om ze te beoefenen. Zonder de zegeningen van deze grote omgeving zijn persoonlijke verlichting en bereikingen uiteindelijk beperkt. Ik wens iedereen toe dat hun wensen in vervulling gaan, dat ze zowel geluk als wijsheid bereiken, en succes hebben in al hun streven, omarmd door onbegrensde vreugde.