Wielka Obietnica świeci jak lampa, a podróż obietnic nigdy się nie kończy

Początek: Pokonanie wszystkich przeszkód, by wyruszyć na Świętą Górę Jiuhua

 

W dniu Er Yue Er Long Tai Tou (dzień, w którym smok podnosi głowę według kalendarza księżycowego) ponownie wyruszyłem na pięciodniową pielgrzymkę na Świętą Górę Jiuhua, odpowiadając na wezwanie przeznaczenia.

 

Decydując, czy wziąć udział w tegorocznych wydarzeniach, jak zwykle waham się, przytłoczony obawami i niepewnościami. Dopiero podczas Nowego Roku Chińskiego, pod wpływem sił zewnętrznych i wewnętrznych, w końcu podjąłem decyzję. Rozmyślając nad swoimi wcześniejszymi doświadczeniami związanymi z podejmowaniem decyzji w kluczowych sprawach, muszę przyznać, że często miałem trudności z odcięciem się od przywiązań i rozproszenia, nie widząc jasno właściwej drogi. To prowadziło mnie do błędnych wyborów, stopniowo dryfując do przeciętności, chaosu i zamieszania.

 

Spoglądając wstecz: Niewypowiedziana przemiana

 

Myśląc o poprzednich podróżach na Świętą Górę Jiuhua w ciągu ostatnich dwóch lat, wspomnienia są nadal żywe. Początkowo umysł zajmowały mi myśli o trudnej podróży, dużych kosztach, bólu fizycznym i skromnych warunkach zakwaterowania. Jednak po spokojnym rozważeniu zmian, które zaszły we mnie, w mojej rodzinie i w moim biznesie po każdej pielgrzymce, musiałem przyznać, że każda wizyta na Świętą Górę Jiuhua przynosiła subtelne, ale głębokie wewnętrzne przemiany – rzeczywiste i niezaprzeczalnie pozytywne. Relacje rodzinne stały się bardziej harmonijne, negatywizm w firmie zmalał, a w ciągu ostatnich dwóch lat w moim życiu pojawiło się więcej dobrodziejów.

 

Każdy powrót z Świętej Góry Jiuhua oznaczał zarówno stratę, jak i zysk. Kluczowym odkryciem było to, że to, co straciłem, to rzeczy, których od dawna chciałem się pozbyć, a to, co zyskałem, to naprawdę niezbędne, zmieniające życie skarby.

 

Możliwość odwiedzenia Świętej Góry Jiuhua trzykrotnie jest bez wątpienia dowodem na moje głębokie karmiczne powiązanie z tym świętym miejscem. Jestem wdzięczny za błogosławieństwa Świętej Góry Jiuhua i współczującego opiekuńczego Kṣitigarbhy Bodhisattwy. Jego przewodnictwo nie tylko pomaga mi rozwiązywać karmiczne przeszkody, ale także ciągle nadaje mi siłę Wielkiej Obietnicy, umacniając moją determinację, by iść naprzód drogą kultywacji.

 

Pierwsza podróż: Odpuszczenie, rozwiązywanie karmy oraz praktyka współczucia i hojności

 

Słowa kluczowe: Odpuszczenie, współczucie, umysł dawania

 

Moja pierwsza podróż na Świętą Górę Jiuhua dała mi nowe zrozumienie odpuszczania. W zaledwie jeden tydzień wykonałem więcej pokłonów niż w całym moim życiu. Idąc za grupą, wspinałem się od podnóża góry aż na szczyt, robiąc trzy kroki i kłaniając się za każdym razem. Każdy krok pogłębiał moje poczucie wewnętrznego spokoju i siły. O wczesnych godzinach, około dwóch lub trzech nad ranem, brałem udział w obrzędach buddyjskich razem z mnichami. Choć fizycznie byłem wyczerpany, mój umysł stawał się coraz jaśniejszy.

 

 

Na początku trzech kroków i jednego pokłonu moje kolana bolały, umysł był niespokojny, łatwo się rozpraszałem. Ale kontynuując kłanianie się, moje myśli stopniowo się uspokajały. Czułem, jakby cały świat zaczął znikać, zostawiając tylko mnie i drogę pod nogami oraz szczere modlitwy w sercu – pragnąc otrzymać błogosławieństwa Kṣitigarbhy Bodhisattwy. Od fizycznego poddania do duchowego uwolnienia, naprawdę doświadczyłem stanu harmonii ciała i umysłu.

 

Podczas całej pielgrzymki nasz nauczyciel i współpielgrzymi wielokrotnie dokonywali ofiar – składali dary mnichom, dostarczali jedzenie, dokonywali darowizn i ofiarowali zasługi wszystkim istotom żywym. Dzięki nauczaniom nauczyciela i zgromadzeniom dharma, zrozumiałem, że współczucie nauczane przez Buddy różni się znacząco od tego, co zwykle rozumiemy jako współczucie.

 

Moje postrzeganie bogactwa również uległo zmianie dzięki tym ofiarom. Początkowo dawałem z obowiązku, podążając za tłumem. Potem zacząłem rywalizować w dawaniu, czasem dając niechętnie. Stopniowo przeszedłem do ofiarowania z łatwością, a w końcu z radością. Umysł dawania został powiększony i podniesiony dzięki ciągłym aktom hojności.

 

Dzięki tej pielgrzymce stopniowo zrozumiałem: dawanie nie oznacza utraty, ale wyzwolenia i przemiany. Tylko dając, możemy stworzyć przestrzeń na to, co naprawdę potrzebne. Tylko dzięki ciągłym aktom hojności możemy przejść od ilości do jakości, umożliwiając sobie przyjęcie jeszcze większych błogosławieństw. Światowe troski o sławę i fortunę, które wcześniej mnie pochłaniały, teraz wydawały się nieistotne w duchowej atmosferze Świętej Góry Jiuhua.

 

To doświadczenie głęboko nauczyło mnie, że prawdziwa mądrość nie jest mierzona tym, ile posiadamy, ale tym, ile potrafimy puścić. Świętą Górę Jiuhua pomogła mi uwolnić się od umysłowych kajdan, umożliwiając odnalezienie spokoju, mądrości i siły poprzez współczucie i umysł dawania.

 

Druga podróż: Połączenie biznesu i zen, oraz siła wiary

 

Słowa kluczowe: Biznes i zen, wiara, pewność kulturowa

 

Podczas mojej drugiej podróży na Świętą Górę Jiuhua nauczyciel przypadkowo obdarzył mnie czterema słowami – „Biznes i zen”. Te słowa stały się przewodnią gwiazdą, oświetlającą moją przyszłą drogę.

 

Przez prawie dwie dekady działalności biznesowej zrozumiałem, że zasady biznesowe stanowią fundament przedsiębiorcy, podczas gdy umysł zen jest źródłem prawdziwego szczęścia. Handel i praktyka duchowa nie są siłami przeciwnymi – uzupełniają się wzajemnie: „Biznes utrzymuje Drogę, a Droga wzmaga biznes”. Połączenie zen z biznesem pozwala mi zachować jasność i spokój w obliczu ostrej konkurencji rynkowej, podejmować decyzje i budować partnerstwa z współczuciem i mądrością.

 

Gdy ujrzałem wysokie, majestatyczne i olśniewająco promienne posągi Buddy i Bodhisattw na Świętą Górę Jiuhua, zostałem głęboko poruszony. Te posągi to nie tylko arcydzieła sztuki – są głębokimi symbolami chińskiej wiary. Stały przez tysiąclecia, świadcząc tysiące modlitw i ślubów. W tamtej chwili zrozumiałem z nową jasnością: Chińczycy mają wiarę. Ta wiara jest głęboka i trwała, nie mniej znacząca niż wiara jakiegokolwiek innego cywilizacji świata.

 

To odkrycie rozbiło moje wcześniejsze przekonania. W przeszłości, po odwiedzeniu dziesiątek zachodnich katedr – podziwiając ich grandiozność, blask i pokolenia poświęcenia, które w nie włożono – myślałem, że wiara jest silniejsza na Zachodzie. Jednak stojąc przed tymi buddyjskimi posągami, zrozumiałem, że nasze własne dziedzictwo duchowe jest równie, jeśli nie bardziej, potężne.

 

Trzecia podróż: Kompletne poddanie i spełnienie Wielkiej Obietnicy

 

Słowa kluczowe: Wielka Obietnica, przekonanie, spełnienie życzeń

 

Tym razem doświadczyłem jeszcze głębszego poziomu poddania – odpuszczenia pychy, uraz i wewnętrznego cierpienia. Tylko odpuszczając, mogłem stworzyć przestrzeń w sercu, by połączyć się z Wielką Obietnicą Kṣitigarbhy Bodhisattwy, która z kolei spełniła moją własną. Moja obietnica nie była już abstrakcyjnym pomysłem; stała się jasna i konkretna, jak latarnia morska kierująca moją przyszłość.

 

 

Ta trzecia pielgrzymka była najbardziej kompletna i spełniająca. Odwiedziłem niemal wszystkie słynne świątynie na Świętą Górę Jiuhua, wykonałem setki pokłonów i – co zdumiewające – każde małe życzenie, które wyraziłem, szybko się spełniło, jakby bezpośrednio błogosławione przez Buddy i Bodhisattw. Wszystko wydawało się idealnie ułożone, umożliwiając mi doświadczenie bezprecedensowego poczucia spełnienia wszystkich życzeń, głębokiego duchowego obfitości i ogromnej wdzięczności.

 

 

Prawdziwie poczułem, że gdy nasze aspiracje nie są zakorzenione w egoizmie – gdy działamy bezinteresownie i bez przywiązania – cały wszechświat działa, by nam pomóc.

 

Podziękowanie i dalsza droga

 

Głęboko dziękuję Świętą Górę Jiuhua, Kṣitigarbhy Bodhisattwie oraz wszystkim dobrodziejom, którzy wspierali moje trzy pielgrzymki.

 

Te podróże umocniły moją Wielką Obietnicę i pogłębiły moje zrozumienie niewidzialnej siły wiary. W wielkiej obietnicy Kṣitigarbhy Bodhisattwy – „Jeśli piekła nie będą puste, nie osiągnę Buddy” – zrozumiałem prawdziwe znaczenie niekończącej się drogi ślubów.

 

Prawdziwa praktyka duchowa to nie tylko pielgrzymki – leży w ciągłym stosowaniu wiary w codziennym życiu, aż do samego końca naszego istnienia, gdzie siła naszych ślubów nigdy nie ustaje.

 

Leo, 6 marca 2025, Shenzhen